Gisteren ben ik in Udon Thani aangekomen. Het was een hele zit, eerst naar Signapore, daar overstappen naar Bangkok, hier uitchecken en weer inchecken voor de binnenlandse vlucht naar Udon Thani. Darr was het nog bijna verkeerd gegaan: ik had 3 uur de tijd, maar door de paspoortcontrole in Bangkok, waar ik 2 uur in de rij heb gestaan, was er nog maar 1 uur over om mijn bagage + fiets op te halen, naar platvorm 4 te gaan, daar weer in te checken en mijn fiets en bagage nog in het vliegtuig te krijgen. Dit was allemaal gelukt Ik was als laatste in het vliegtuig en de bagage ook, met als bijkomend voordeel, dat mijn bagage al op de band in Udon lag, voor ik daar zelf was. Toen ik eenmaal in het vliegtuig zat, kreeg ik daar te horen, dat we nog 20 min. moesten blijven staan, voor we vertrokken, dus achteraf had ik me niet zo druk hoeven te maken.

Mijn fiets heeft de reis ook goed overleeft, ondanks het commentaar in Bangkok, dat mijn fiets maar minimaal verpakt was, maar omdat die zo ook door Signapore Airlines was vervoert, werd het ook door Silk Air uiteindelijk geaccepteeerd.

Het klaar maken van mijn fiets en de bagage een beetje herverdelen over mijn fietstassen was zo gebeurd, en na 20km fietsen was ik In Udon Thani, waar ik zo het guesthouse had gevonden.

De temperatuurmeter van mijn fietstellertje had gelijk een record te pakken: 37 graden celsius.

Gisteren lag ik ,na gegeten te hebben in de stad , al om 9 uur te bed en heb aan een stuk geslapen tot vanmorgen 8 uur, dus ik kan er tegen aan en heb er zin in.Vandaag ga ik niet zo ver, om een beetje te acclimatiseren en te wennen aan de warmte. Dus vanavond slaap ik in Nong Khai, aan de grens met Laos

Udon Thani was vroeger in de vietnam oorlog een belangrijke vliegbasis van de amerikanen, die van hieruit hun bommen distribueerden naar vietnam en de oostkant van Laos, waar ik over een tijdje nog wel het een en ander van te zien zal krijgen.

Nu is het trekpleister van alleengaande blanke mannen, die hier hun vertier komen zoeken.

Vanavond ben ik aan de mekong bij de vriendschapsbrug, waar ik alweer 12 jaar geleden ook met Riek ben overgegaan naar Laos.

Groetjes en tot de volgende keer

Herman